Aktualno¶ci O forum Projekty Galeria O Kenii Usługi Kontakt Wersja angielska Strona główna
 

 

 

POLSCY TURYŚCI W DRODZE NA NAJWYŻSZE SZCZYTY AFRYKI

Przedstawiamy polskich pasjonatów: Roberta Gondka oraz jego przyjaciół, którzy postawili przed sobą nie lada zadanie. Sam Robert podkreśla: „Afryka to kontynent, który nieprzerwanie mnie pociąga i szukam byle pretekstu, aby tam pojechać, znów zobaczyć odmienne podejście do życia, fantastycznych ludzi, piękne krajobrazy, no i poczuć odrobinę adrenaliny.” Pretekst szybko się znalazł, bo podróżnik postanowił zdobyć najwyższe szczyty w każdym afrykańskim kraju. Na początku zdobył Kilimandżaro (Tanzania, 2008) i Ruwenzori (Uganda, 2012), a w międzyczasie odwiedził Kenię. Przybył tam z zamiarem zdobycia świętego szczytu plemienia Kikuyu, Kamba i Embu, góry od której nazwę wziął cały kraj – Mount Kenya. A oto krótka relacja z podjętej próby zdobycia kenijskiego szczytu, którą Robert postanowił się podzielić na naszej stronie:

Do parku narodowego Mount Kenya wyjeżdżamy szeroką autostradą. Jeżeli ktoś myśli, że jest to autostrada w europejskim stylu - to jest w grubym błędzie. Na razie jest to szeroka droga – mniej więcej trzypasmowa w każdą ze stron. Celowo piszę mniej więcej, bo w każdą ze stron porusza się tyle pojazdów, ile się mieści. Występują też przeszkody. Fragmentami brakuje asfaltu. Może to tylko progi spowalniające? Ale na autostradzie? Kto wie? Może to po prostu Afryka! Im dalej od Nairobi tym droga robi się węższa, aż w końcu wjeżdżamy w najzwyklejszą czerwoną afrykańską szutrową drogę. W oddali ośnieżone wierzchołki wulkanu. Mijamy równik i znajdujemy się przy bramie wejściowej do parku. Będziemy podchodzić drogą Sirimon Route.

Mount Kenya to wulkan, na którego najwyższy wierzchołek bez umiejętności wspinaczkowych nawet się nie porywamy. To znaczy jakieś tam umiejętności posiadamy, ale może tym razem nie będziemy się nimi chwalić. Na nasze szczęście Mount Kenyę tworzy kilka wierzchołków. Dwa najwyższe (Batian i Nelion) zostawiamy bardziej doświadczonym „wspinaczom”. Będziemy zdobywać ten trzeci – trekkingowy – Pt. Lenana. Powinna nam wystarczyć w miarę dobra kondycja i dobra aklimatyzacja.

Przed nami 4 dni wędrówki z przewodnikiem, tragarzami i kucharzem. Pierwszy dzień mija szybko. Po trzech godzinach znajdujemy się na wysokości 3300 m n.p.m. w Old Moses Hut. To niewielka chatka z kilkoma pokojami. A w każdym z nich 4 piętrowe łóżka i przewiewne okna. Dzięki temu świeże powietrze mamy całą noc. Dzięki temu rano mamy też przeziębienie. Ale nikt się tym nie przejmuje. Drugiego dnia wędrujemy przepiękną doliną – Mackinder Valley. Długa na kilka kilometrów dolina tonie w słońcu. Chłodny wiatr został osłonięty przez zbocze i jest upalnie. Do tego pojawiły się wspaniałe drzewa - grand lobelie i wspaniałe krajobrazy. Szumiący strumyk, piękne skały, a w oddali śniegi Mount Kenii. A do tego trzydziestostopniowy upał. Dla takich chwil warto się trochę pomęczyć. Do Shipton’s Camp – drugiego miejsca noclegowego - dochodzimy po 7 godzinach. Przed nami wznoszą się już tylko trzy najwyższe wierzchołki Mount Kenii, wszystkie w śniegu i lodzie.

Atak szczytowy rozpoczynamy nocą, aby dotrzeć na szczyt o wschodzie słońca. Tysiące gwiazd oświetla nam podejście. Potężny wierzchołek, którego kontury ledwie dostrzegamy nad naszymi głowami budzi respekt. Jest -15 stopni. Podniesiony poziom adrenaliny rozgrzewa nas wystarczająco. Nie czujemy mrozu. Docieramy do przełęczy nad jeziorem Harris Tarn. Naszym oczom ukazuje się wspaniały widok gór malowanych kolorami wschodzącego słońca. Jest pomarańczowo. Pomarańczowe skały, pomarańczowy śnieg i pomarańczowi my. Krajobraz marsowy. Zostało ostatnie podejście. Trzymamy się łańcuchów, idziemy po klamrach zamontowanych w skałach. Ktoś po drodze częstuje nas rodzynkami. To nas ratuje. Emocje zagłuszały głód. Wyruszyliśmy przecież zupełnie na czczo. Nagle ponad nami pojawia się łopocząca blaszana kenijska flaga z nazwą wierzchołka i jego wysokością. Mount Kenya zdobyta! Wzruszenie lekko ściska nas za gardła. Dookoła rozpościera się wspaniały widok na Kenię. W oddali widać też Kilimanjaro! Nie wytrzymujemy zbyt długo na szczycie. Przenikliwy wiatr każe jak najszybciej schodzić. Schodzimy na drugą stronę przełęczy. Krajobraz nieco się zmienił. Mijamy liczne malownicze jeziorka. Potężna dolina Gorges Valley wywiera na nas ogromne wrażenie. Po ponad trzynastu godzinach wędrówki docieramy do celu. Musimy dalej uważać. Tym razem na słonie. Upodobały sobie teren Meru Mount Kenya Lodge na miejsce odpoczynku. My też. Świętujemy nasz sukces butelką piwa Tusker i coca-colą. Zasłużyliśmy też na prawdziwy prysznic! I to z gorącą wodą! Kolejnego ranka ostatni raz podziwiamy piękny widok na Mount Kenyę. To już prawie koniec trekkingu. Jeszcze tylko krótki przemarsz przez bambusowy las i kilkunastokilometrowa przejażdżka samochodem terenowym do Chogorii, skąd już prosta droga do Nairobi. Rozstajemy się z naszym przewodnikiem, którego polecamy, bo zorganizował i przeprowadził naszą wyprawę perfekcyjnie. A my jeszcze tu wrócimy - na ten najwyższy wierzchołek Mount Kenii.

Jeżeli jesteście zainteresowani pełną relacją z pobytu Roberta w Kenii i relacjami wraz ze wspaniałymi zdjęciami z innych podróży, zapraszamy na stronę autora.

Trzymamy kciuki za Roberta i jego przyjaciół, którzy w styczniu 2013 wyruszają w kolejny etap swojej drogi. Tym razem ich celem jest wulkan Karisimbi w Rwandzie, Mount Heha w Burundi, a także Mount Meru w Tanzanii. Na stronie Roberta na bieżąco można śledzić losy kolejnych etapów drogi na najwyższe szczyty Afryki. Polecamy!



















« powrót